Οι αντισεισμικοί κανονισμοί των περισσότερο προηγμένων χωρών που αντιμετωπίζουν έντονο σεισμικό πρόβλημα, περιλαμβάνουν συνήθως συγκεκριμένες διατάξεις για τη δόμηση κοντά στα ενεργά ρήγματα. Οι διατάξεις αυτές αφορούν στις περισσότερες περιπτώσεις σε μια ζώνη συγκεκριμένου πλάτους εκατέρωθεν του ρήγματος, μέσα στην οποία είτε απαγορεύεται η δόμηση, είτε επιτρέπεται μόνο κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η αντιμετώπιση του προβλήματος με αυτό τον τρόπο, προϋποθέτει μια γραμμική κατανομή των καταστροφών παράλληλα με το ρήγμα.

Εξετάζοντας τους μεγαλύτερους καταστροφικούς σεισμούς που έχουν πλήξει την Ελλάδα την τελευταία εικοσαετία, γίνεται μια προσπάθεια αφενός μεν να ερμηνευθεί η κατανομή των καταστροφών με βάση την εκδήλωση και τα χαρακτηριστικά του σεισμικού ρήγματος, τη γεωτεκτονική θέση της περιοχής και τις τοπικές γεωλογικές και τεκτονικές συνθήκες, αφετέρου δε να εξακριβωθεί αν οι ισχύουσες διατάξεις για τη δόμηση κοντά σε ενεργά ρήγματα, μπορούν να προσφέρουν σε όλες τις περιπτώσεις ουσιαστική προστασία.