Έχει διαπιστωθεί σε πρόσφατους μεγάλους σεισμούς ότι μία σειρά από παράγοντες, όπως το άνω τέμαχος του ρήγματος, η κατευθυντικότητα της διάρρηξης στην εστία, οι ισχυρές εδαφικές κινήσεις σε ιζηματογενείς λεκάνες, τα όρια μιας τεκτονικής τάφρου, η εστίαση από τεκτονικές δομές του υποβάθρου, οι τεκτονικές δομές που συνοδεύουν ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης, κ.α. παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του επιπέδου των εδαφικών κινήσεων και στην έντονη διαφοροποίηση των σεισμικών εντάσεων από θέση σε θέση.

Για κάθε μία περίπτωση από τις προηγούμενες διδόνται αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από σεισμούς που έλαβαν χώρα σε διάφορες περιοχές της γης, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές πολλές φορές μία ιδιόμορφη γεωγραφική ανάπτυξη και ανατρέποντας τις έως τώρα κλασσικές προσεγγίσεις με βάση τις οποίες υπολογιζόταν το επίπεδο των εδαφικών κινήσεων και η διασπορά τους.