Η ευρύτερη περιοχή της δυτικής Πελοποννήσου χαρακτηρίζεται από υψηλή σεισμικότητα εξαιτίας των έντονων γεωτεκτονικών διεργασιών. Ιδιαίτερα η περιοχή του νεοτεκτονικού βυθίσματος της Ηλείας χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός αριθμού ρηγμάτων που έδρασαν σε διάφορες περιόδους από το Πλειόκαινο μέχρι σήμερα.

Μια κυρίαρχη δομή είναι η ρηξιγενής ζώνη του Βούναργου με σημαντική συμβολή στη νεοτεκτονική δομή και στη νεοτεκτονική εξέλιξη. Περιλαμβάνει περισσότερα από 5 ρήγματα, συνοδεύεται από σημαντικές μορφολογικές ασυνέχειες και εκατέρωθέν της υφίσταται μια σημαντική διαφοροποίηση στη νεοτεκτονική δομή. Εχει διεύθυνση ΑΒΑ-ΔΝΔ, μήκος περίπου 40 km και συνολικό άλμα 500 m ενώ αρχίζει από την περιοχή του Κατακόλου και τελειώνει στο χωριό Χειμμαδιό.

Σύμφωνα με τα γεωλογικά δεδομένα, όπως μεταθέσεις χαρακτηριστικών σχηματισμών σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, ερμηνεία γεωφυσικών δεδομένων, αξιολόγηση γεωτρητικών στοιχείων, διαπιστώνεται ένας μέσος ρυθμός ολίσθησης της τάξης των 0.3 εκατ./χρόνο.

Συνδυάζοντας τη γεωλογική αυτή πληροφορία με σεισμολογικά στοιχεία (σεισμούς που σχετίζονται με το συγκεκριμένο ρήγμα) και εφαρμογή του μοντέλου Bayes υπολογίστηκαν τα αναμενόμενα μεγέθη σεισμών από τη συγκεκριμένη ρηξιγενή ζώνη.