Οι εκτεταμένες καταστροφές και η απώλεια ανθρωπίνων ζωών κατά το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου, 1999 στην περιοχή της Αθήνας εγκαινίασε την προσπάθεια για επανεκτίμηση του σεισμικού κινδύνου σε διάφορες περιοχές γύρω από την πρωτεύουσα. Μια από τις περιοχές που επιλέχθηκε στα πλαίσια του ειδικά σχεδιασμένου ερευνητικού προγράμματος "ΕΣΤΙΑ" ήταν η βιομηχανική περιοχή του Ασπρόπυργου, όπου σημειώθηκε το επίκεντρο της κύριας σεισμικής δόνησης.

Η προσέγγιση της εκτίμησης του σεισμικού κινδύνου περιλάμβανε μικροσεισμική έρευνα και λεπτομερή γεωλογική και τεκτονική μελέτη στην περιοχή με σκοπό να απεικονιστούν και να καθοριστούν οι πρόσφατα ενεργοποιημένες σεισμικές πηγές στην περιοχή. Αρχικά εγκαταστάθηκε ένα φορητό δίκτυο αποτελούμενο από 17 ψηφιακούς σεισμογράφους το οποίο λειτούργησε για δύο μήνες το 2004. Συνολικά καταγράφτηκαν 545 σεισμοί (Μ<3).

Τα δεδομένα συνδυάστηκαν με όλα τα διαθέσιμα ιστορικά και ενόργανα σεισμολογικά δεδομένα και δημιουργήθηκε ένα αναθεωρημένο μοντέλο ζωνών σεισμικών πηγών για την ευρύτερη περιοχή το οποίο ακολούθως χρησιμοποιήθηκε για την εκτίμηση του κινδύνου. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται με τη μορφή χαρτών μέγιστης αναμενομένης σεισμικής επιτύχανσης και κατανομής ταχυτήτων για περίοδο επιστροφής 475 και 949 χρόνια ή για 90% πιθανότητα μη υπερβασης για τα επόμενα 50 και 100 χρόνια αντίστοιχα.

Τέλος για την διευκόλυνση της εφαρμογής των αποτελεσμάτων σύμφωνα με τον τρέχοντα Ελληνικό Αντισεισμικό Κώδικα χαρτογραφήθηκε η απαιτούμενη κατανομή για 3 διαφορετικούς τύπους εδάφους με χρήση των αποτελεσμάτων της γεωλογικής έρευνας. Με το συνδυασμό των παραπάνω τύπων δεδομένων υφίσταται η δυνατότητα να υπολογίζονται συγκεκριμένα φάσματα σχεδιασμού για κάθε θέση, ενώ ο συνδυασμός με τη τρωτότητα που έχει υπολογιστεί μπορεί να αποδώσει πιο ρεαλιστικούς υπολογισμούς του σεισμικού κινδύνου.