Η διερεύνηση της κατολισθητικής επικινδυνότητας αναφέρεται στη ζωνοποίηση των υπό εξέταση περιοχών σύμφωνα με την εκτιμούμενη σημαντικότητα των παραμέτρων που καθορίζουν την αστάθεια. Οι χάρτες κατολισθητικής επικινδυνότητας συντάσσονται συνήθως σε μικρές κλίμακες παρατήρησης (από 1/25.000 έως 1/50.000). Το κύριο πλεονέκτημά τους είναι ότι επιτρέπουν την ταχεία αποτίμηση τυχών προβλημάτων.

Ως περιοχή μελέτης επιλέχθηκε η ευρύτερη περιοχή της Κορίνθου, στην οποία έχουν παρατηρηθεί κατά καιρούς κατολισθητικά φαινόμενα μετά από επεισόδια έντονων βροχοπτώσεων. Βασική αρχή της μελέτης είναι η συλλογή και διαχείριση των παραμέτρων εκείνων που συμβάλλουν στην εμφάνιση των κατολισθήσεων, όπως η κλίση των πρανών, ο προσανατολισμός των κλίσεων, το ανάγλυφο, η καμπυλότητα του αναγλύφου, η λιθολογία, η εδαφική κάλυψη, το υδρογραφικό δίκτυο, ο ρηξιγενής ιστός της περιοχής καθώς και ο έλεγχος τυχών αλληλεξαρτήσεων που υπάρχουν μεταξύ τους.

Με την ανάπτυξη των Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (Γ.Σ.Π.) και της τηλεπισκόπισης η συλλογή των απαιτούμενων δεδομένων και η μετέπειτα επεξεργασία τους λαμβάνει ποσοτικό πλέον χαρακτήρα. Σύμφωνα με τη σημαντικότητα της εκάστοτε παραμέτρου (θεματικό επίπεδο) καταχωρήθηκαν συντελεστές βαρύτητας και στη συνέχεια υπολογίστηκε ο δείκτης SPI (Susceptibility Potential Index) ως έκφραση της επικινδυνότητας σε κάθε επιμέρους τμήμα της υπό εξέταση περιοχής. Τέλος, ταξινομήθηκαν οι τιμές του παραπάνω δείκτη σύμφωνα με το ιστόγραμμα κατανομής τους και οριοθετήθηκαν οι ζώνες πολύ υψηλής, υψηλής, μέτριας, χαμηλής και πολύ χαμηλής επικινδυνότητας.