Η ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής κυριαρχείται από δομές που οριοθετούν μεγάλα τεμάχη του φλοιού - μικροπλάκες, όπως: (i) το ρήγμα της Ανατολικής Ανατολίας και η επώθηση της Ανατολικής Ανατολίας που αποτελούν το ΒΔ και το ΒΑ όριο της Αραβικής μικροπλάκας αντίστοιχα που κινείται προς Βορρά, (ii) το ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας με γενική διεύθυνση Α-Δ, κατά μήκος του οποίου γίνεται το μεγαλύτερο τμήμα της κίνησης της πλάκας της Ανατολίας προς το Αιγαίο, και (iii) το Αιγαιακό και το Κυπριακό Τόξο, που συναντώνται στην πόλη Ισπάρτα και δημιουργούν το τρίγωνο της Ισπάρτα.

Παρά το γεγονός ότι ρήγματα μικρότερης τάξης τεμαχίζουν την περιοχή, το μεγαλύτερο ποσοστό των τάσεων εκτονώνεται κατά μήκος των ανωτέρω ζωνών. Γίνεται σαφές ότι η σεισμική δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται κυρίως κατά μήκος των ανωτέρω ορίων (1998: Adana; 1999: Kocaeli, Düzce; 2000: Isparta and Marmaris). Η χωρική και χρονική κατανομή αυτών των μεγάλων γεγονότων υποδεικνύει ότι, αν και συνδέονται τεκτονικά, δεν πρέπει να θεωρούνται αυστηρά σαν μια ακολουθία επακόλουθων γεγονότων, αλλά θα μπορούσαν να αποδοθούν στη συνολική κατανομή των τάσεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.