Ο σεισμός των Αθηνών Μs=5.9 που εκδηλώθηκε την 7η Σεπτεμβρίου 1999 με επίκεντρο τις νότιες υπώρειες του όρους Πάρνηθα οφείλεται στην ενεργοποίηση ρήγματος γενικής διεύθυνσης ΑΝΑ-ΔΒΔ και με κλίση προς τα νότια. Από το σεισμό προκλήθηκαν δεκάδες θάνατοι και εκτεταμένες καταστροφές σε μια ευρύτερη περιοχή οι οποίες εμφάνισαν μια σημαντική διαφοροποίηση από θέση σε θέση καθώς επίσης και μια ιδιόμορφη γεωγραφική διασπορά.

Με βάση αφενός μεν τα γεωλογικά, τεκτονικά και μορφολογικά δεδομένα της περιοχής που επλήγει και αφετέρου με βάση την επεξεργασία των καταγραφών των ζημιών για τον υπολογισμό των εντάσεων διαπιστώθηκε ότι η διασπορά τους είναι αποτέλεσμα ορισμένων παραγόντων που έδρασαν τόσο σε μακροκλίμακα, όσο και σε μικροκλίμακα.

Οι παράγοντες σε μακροκλίμακα συσχετίζονται και αφορούν στην διάταξη των μέγιστων εντάσεων σε δύο εγκάρσιες διευθύνσεις ΑΝΑ-ΔΒΔ και ΒΒΑ-ΝΝΔ που αποδίδονται στη διεύθυνση του σεισμογόνου ρήγματος και στα φαινόμενα κατευθυντικότητας των σεισμικών κυμάτων καθώς επίσης και στην παρουσία μιας μεγάλης παλαιάς τεκτονικής δομής με διεύθυνση ΒΒΑ-ΝΝΔ. Οι παράγοντες σε μικροκλίμακα συσχετίζονται με την παρουσία ορισμένων γεωλογικών σχηματισμών, την παρουσία τεκτονικών δομών κάτω από τους πρόσφατους σχηματισμούς και το μορφολογικό ανάγλυφο που διαφοροποίησαν τις εντάσεις από θέση σε θέση.