Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές πρόοδοι στην εκτίμηση του επιπέδου των εδαφικών κινήσεων που προκαλούνται από τους σεισμούς μέσα από την ανάπτυξη νέων μεθοδολογιών που στηρίζονται στην αιτιοκρατική και στην στοχαστική προσέγγιση. Παρά το γεγονός αυτό, έχει διαπιστωθεί σε πρόσφατους μεγάλους σεισμούς ότι μια σειρά από παράγοντες, όπως το άνω τέμαχος ενός ρήγματος, η κατευθυντικότητα της διάρρηξης στην εστία, οι ισχυρές εδαφικές κινήσεις σε ιζηματογενείς λεκάνες, τα όρια μιας τεκτονικής τάφρου, η εστίαση από τεκτονικές δομές του υποβάθρου κ.ά. παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση του επιπέδου των εδαφικών κινήσεων και στην έντονη διαφοροποίηση από θέση σε θέση.

Αποτέλεσμα των ανωτέρω φαινομένων είναι η εκδήλωση μεγάλων καταστροφών και η παράλληλη αύξηση του επιπέδου αβεβαιότητας στις εκτιμήσεις. Έτσι υφίσταται ανάγκη εντοπισμού των γεωλογικών - τεκτονικών δομών και συνυπολογισμού των ανωτέρω παραγόντων στην εκτίμηση των εδαφικών κινήσεων προκειμένου να επιτευχθεί ο βέλτιστος αντισεισμικός σχεδιασμός των κατασκευών και η βελτίωση των αντισεισμικών κανονισμών.