Ο σεισμός στην περιοχή Kobe Ιαπωνίας, μεγέθους 7.2R, προκάλεσε πάνω από 5.400 θύματα και τεράστιες υλικές καταστροφές. Το επίκεντρο του σεισμού τοποθετήθηκε στο θαλάσσιο δίαυλο μεταξύ της χέρσου που καταλαμβάνει το πολεοδομικό συγκρότημα του Kobe και της νήσου Awaji. Από τις καταγραφές των καταστροφών που έχουν εκδηλωθεί, διαπιστώθηκε ότι αυτές ακολουθούν μια αυστηρά γραμμική διάταξη. Η διάταξη αυτή συμπίπτει και είναι αποτέλεσμα της παρουσίας της ρηξιγενούς ζώνης που επαναδραστηριοποιήθηκε με εντυπωσιακή εμφάνιση τμήματος μήκους 9 km περίπου. Το εν λόγω ρήγμα παρουσίασε ανάστροφο χαρακτήρα με σημαντική δεξιόστροφη συνιστώσα.

Η επεξεργασία των καταγραφών με βάση την E.M.S.-1992 έδειξε ότι στο Kobe οι μέγιστες εντάσεις υπερβαίνουν τους ΧΙ βαθμούς, ενώ οι μέγιστες εντάσεις στη νήσο Awaji ήταν της τάξης VIII βαθμών. Οι δύο περιοχές χαρακτηρίζονται από τις ίδιες περίπου γεωτεχνικές συνθήκες και γεωλογικό πλαίσιο.

Η ανάλυση του εστιακού μηχανισμού του σεισμού έδειξε ότι αυτός διακρίνεται σε τρεις επιμέρους θραύσεις, οι οποίες απείχαν 9 km η δεύτερη από την πρώτη και 4 km η τρίτη από τη δεύτερη, κατά μήκος ενός επιπέδου διάρρηξης γενικής διεύθυνσης ΒΑ. Ο συνολικός χρόνος θραύσης ήταν 11 sec ενώ η φορά της διάρρηξης ήταν από ΝΔ προς ΒΑ. Η μετατόπιση της σεισμικής πηγής προς τα ΒΑ θεωρείται υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες επιταχύνσεις και εντάσεις που παρατηρήθηκαν κατά μήκος του ρήγματος στο Kobe, σε αντίθεση με τις σημαντικά μειωμένες τιμές στη νήσο Awaji. Πρόσθετα, λόγω του φαινομένου Doppler-Fiseau οι περίοδοι ήταν σημαντικά μεγαλύτερες στη νήσο Awaji, από ότι στο Kobe με αποτέλεσμα τη μεγάλη διαφοροποίηση στο βαθμό των βλαβών στους διάφορους τύπους των κτιρίων.