Καταστροφές στο κάστρο της Ζακύνθου από την εκδήλωση σεισμών και συνοδών γεωδυναμικών φαινομένων. ΣΤ΄ Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο 1997, Τομ. Α΄, 473-485, Ζάκυνθος
Οι κατά καιρούς εκδηλωθέντες σεισμοί στη Ζάκυνθο έχουν προξενήσει σημαντικές καταστροφές σε οικιστικούς χώρους και ιστορικά μνημεία. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι καταστροφές που προκλήθηκαν στο χώρο του Κάστρου, παρά το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες κατασκευές ήταν συνήθως ιδιαίτερα προσεγμένες κατά την ανέγερση. Οι κατ' επανάληψη σημαντικές ζημιές οφείλονται σε ένα συνδυασμό παραγόντων που έχουν σχέση με τις γενικότερες γεωδυναμικές διεργασίες που εξελίσσονται στην περιοχή.
Ειδικότερα, κατά το σεισμό του 1469 καταστράφηκε τμήμα των τειχών χωρίς να αναφέρεται η έκταση των βλαβών, ενώ κατά το 1513 η καταστροφή ήταν σημαντική και οφειλόταν σε μία μεγάλης έκτασης κατολίσθηση στο νότιο τμήμα του υψώματος, η οποία παράλληλα κάλυψε και ένα μεγάλο τμήμα της παλαιάς πόλης. Από τις περιγραφές εκτιμάται ότι κατά το σεισμό του 1521 οι καταστροφές ήταν σημαντικότατες, γεγονός που συνέβη επίσης κατά το σεισμό του 1554, όπου το Κάστρο καταστράφηκε ολοσχερώς. Περιορισμένες ήταν οι καταστροφές που προκλήθηκαν από τους σεισμούς του 1591 και 1664. Αντίθετα, το 1592 το Κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές λόγω της μεγάλης κατολίσθησης - κατάπτωσης του υψώματος του Αγίου Ηλία. Καταπτώσεις μεγάλων βραχωδών τεμαχίων περιγράφονται σαφέστατα κατά το σεισμό του 1840. Τέλος, κατά το σεισμό του 1791 καταστράφηκε το δυτικό τμήμα του φρουρίου, ενώ σημαντικές ζημιές προκλήθηκαν και κατά το σεισμό του 1893.
Συνολικά διαπιστώνεται ότι το μνημείο, λόγω της θέσης του στο κορυφαίο τμήμα της μορφολογικής έξαρσης και λόγω των υφιστάμενων γεωλογικών - γεωτεχνικών συνθηκών, ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο στις σεισμικές φορτίσεις και στα γεωδυναμικά συνοδά φαινόμενα.