Περιγράφονται ορισμένες εμφανίσεις γεωλογικών σχηματισμών της κεντρικής και νότιας Μήλου από τις οποίες προκύπτουν ότι: (i) τα θεωρούμενα ως ιζήματα του Ανωτέρου Μειοκαίνου είναι ιζήματα του Κατωτέρου Πλειοκαίνου, (ii) οι εμφανίσεις γύψου δεν αποτελούν δείκτες παλαιοπεριβάλλοντος εβαποριτών αλλά οφείλονται σε γεωθερμικές εξαλλοιώσεις, (iii) η έναρξη της ηφαιστειότητας στη Μήλο έγινε στο Κατώτερο Πλειόκαινο και (iv) διακρίνεται μια ασυμφωνία με ψαμμίτες, κροκαλοπαγή, αργίλους και ασβεστόλιθους στην υποκείμενη ακολουθία και μαργαϊκούς ασβεστόλιθους στην ανώτερη.

Η κατώτερη ακολουθία έχει τεκτονισθεί από συνιζηματογενή ρήγματα Α-Δ που δημιούργησαν μια τεκτονική τάφρο. Στην ανώτερη ακολουθία δεν παρατηρείται συνέχιση της δράσης των ρηγμάτων αυτών.